Kunstenaar

‘This is my world’.

Het recente werk van de Leidse schilder Boudewijn Schrijver (1958, Leiden) oogt als een pop-art achtige versie van het strenge kubisme, naïef en zachtaardig. Soms met Pollock slierten en druipers verf of vlekken a la Sam Francis. Het is hedendaagse figuratieve abstractie, vrolijk met de rauwheid van de ‘in your face’ mentaiteit.  Een collagewereld vol van cartoonfiguren en reklameafbeeldingen.

Dit is het en hiermee moet u het doen.

Het schilderij van de hand van Boudewijn Schrijver getiteld ‘This is my world’ is uit 2008, gemengde techniek, 140 cm x 180 cm. Die titel, dit is mijn wereld is bedoeld als een statement, een uitspraak met consequenties.

Het is twijfelloos over de gemaakte keuze en tegelijk een hartekreet, tekstueel lijkt op ‘This is my life’, ‘And I don’t give a damn for lost emotions.’ vervolgt de tekst van Shirley Bassey. ‘This is me! This is me!’ Hier sta ik en ik kan niet anders. De uitdagende wereld van Boudewijn Schrijver.

U ziet een verstoord of versnipperd beeldvlak, opgeknipt in een kleine stukjes beeldmateriaal, de resten van betekenissen. Het is alsof men van boven op het beeld kijkt. Een complex maar in het geheel uitgebalanceerd beeld, het oogt druk, maar is getemperd en gelaagd, in een mix van figuratief en abstract, zonder directe betekenis. Een geheel als een oplichtend, glooiend kleurvlak, zoet en zacht van de pasteltinten en pure tonen. Het kleurgebruik van Schrijver is helder, herkenbaar bij herhaling en wellicht intuïtief, zoals ook de opbouw intuïtief wordt nagestreefd.

Vormen worden zichtbaar tegen kleurvlakken die in de diepte liggen. Het werk maakt de toeschouwer zweverig, door die perspectivische werking en het schijnt ondefiniëerbaar, in de diepte zijn diffuse lagen van verder weg zwevende delen. Het beeld heeft geen centraal focuspunt en spint rond in zichzelf. De beeldelementen zijn gemoffeld en in kleur versmolten in de achtergrond, niet hard in silhouet of tint. Het verschil tussen geschilderde stukken en collage is daardoor opgeheven.

Het lijkt op het geweldloos uit elkaar spatten of vallen van een eigenzinnig droombeeld. Een wereld op zichzelf, in het moment van de schepping, het ontstaan, in de betekenis van Illud Tempus.

Met Illud Tempus wordt bedoeld bij Eliade (die de term invoerde); time of origins, the sacred time when the world was first created. Het moment van de schepping in de overgang van chaos naar orde.

‘This is my world’ van Boudewijn Schrijver is een beeldende vorm van die Illud Tempus, hij toont ons het moment van de creatie van zijn eigen wereld. De ordening die de schilder creëert is een vorm van virtuoos goochelen, het suggereert immers wanorde, maar die wordt gedoseerd intuïtief opgeroepen en alle elementen zijn onderworpen aan de compositie.

De toeschouwer moet moeite doen, zich concentreren om de verschillende beeldelementen te zien of te lezen. De beeldmaterie is groeiend en de visuele ordening die van een explosie. De betekenis is tot nader ‘orde’ uitgesteld, in wording.

De schilder bezigt een gemengde techniek, het betekent bij Schrijver de toepassing van houtskool, acrylverf in de ondergrond, lagen olieverf, spuitbus, collage, lak, muurverf, kinderlijm, glitterspray en zelfs sexartikelen.

Hij leidt een fysiek zwaar bestaan, want Boudewijn Schrijver oefent feitelijk twee beroepen uit, namelijk van postbode, voor het brood en hij is een professionele schilder met de grootst mogelijke passie.

Hij fietst in weer en wind de post rond en alle andere tijd wordt er geschilderd. Ik deelde meermalen studio-panden met Boudewijn Schrijver en hij werkt vaak, geconcentreerd en volhardend.

Hij is nog niet succesvol, maar zijn werk is ongekend en dus onbemind.

Vergis u niet, hij is onze postbezorgende schilder uit Leiden.

Zie ook www.boudewijnschrijver.nl

Allart Lakke, april 2011.